3 НОЕМВРИ На денешен ден:
1896 година започнува Третиот конгрес на македонската емиграција, во кој учествуваат 26 делегати. Претседател на Врховниот комитет е генерал Данаил Николаев (до 6 март 1897 година), потпретседател е Јосиф Ковачев (претседател во периодот март-јуни 1897 година).
2 НОЕМВРИ: На денешен ден
1885 година Србија и објавува војна на Бугарија. Српско-бугарската војна од 1885 година е предизвикана од освојувачките аспирации на српските владејачки кругови за територијална експанзија на Исток за сметка на бугарските земји. Формален повод за избувнувањето на војната е незадоволството на Србија од обединување на Источна Румелија со Кнежеството Бугарија 1885 година, со што според неа се крши „рамнотежата“ на Балканскиот полуостров, утврдена од Берлинскиот конгрес 1878 година. Не мала улога за предизвикување на воениот конфликт меѓу двете соседни земји измислен и Австро-Унгарија. Таа отворено ја турка Србија кон војна со Бугарија, за да може преку истоштувањето на двете мали држави да ги олесни своите цели на Балканот. Бугарската влада ги вложува сите напори за да се избегне воениот судир со Србија. Таа праќа своја посебна делегација во Белград, за да го убеди кралот Милан и неговата влада во бесцелността на подготвувањето на напад врз Бугарија. Кралот Милан сепак се испоставува непопустлив. Откако ги добива ветените му од Виена 250 милиони динари помош, тој и наредува на српската армија да влезе во границите на Бугарија. Војната започнува на 2 ноември. Српската влада има 60-илјадити воен контингент и 500 топови. До почетокот на војната двата дела на Бугарија – Кнежеството Бугарија и Источна Румелија, мобилизираат вкупно 108 000 лица, во кои влегуваат и 14 000 ополченци од източнорумелијската милиција и неколку илјади доброволци. Бугарија има побројна војска од својот сосед. Но очекувајќи непријателска реакција од страна на Отоманската империја спрема извршеното соединение на двете бугарски области, нејзините главни сили се фокусирани на источната и граница. За нивно пренесување на западната граница при ј тогашната состојба на транспортните средства се потребни најмалку 5-6 дена. За обезбедувањето на јужната граница е оставена посебен воен состав од 35 000 луѓе. Непосредно по обединување по наредба на Петербург од редовите на бугарската армија се преземени сите руски офицери, што ја лишува од потребниот и команден кадар. Како резултат на сето ова, иако помалубројна, српската армија има значителни предности пред бугарската. Во првите неколку дена на војната српските сили брзо влегуваат во бугарската територија. Против нив делуваат ситни бугарски единици, кои сепак не им дозволуваат на српските сили да ја преминат линијата Драгоман – Сливница.
По концентрацијата на бугарските главни воени сили започнуваат жестоки борби во реонот на Сливница. По тридневни борби (5-7 ноември) српските сили биле разбиени и принудени да отстапат. Победата на бугарските војски кај Сливница го решава крајот на војната во корист на Бугарија. Голема заслуга за оваа победа имаат потполковникот Д. Николаев, командант на Источниот корпус, мајор А. Гуджев, командант на Западниот корпус, и други бугарски офицери. Во наредните денови српските сили почнуваат да поднесуваат порази и на другите воени сектори – при Драгоман, Димитровград и др. Заштитниците на Видинската тврдина под команда на капетан Ат. Узунов не дозволуваат нејзино заземање од непријателски војници. По поразите кај Сливница, Драгоман, Димитровград и др. кралот Милан се принудува да упати апел до владите на западните големи сили да интервенираат веднаш и да го спречат нападот на Бугарите во пределите на неговата земја. Во исто време српскиот владетел им наредува на своите војници да го одбранат Пирот. По дводневни жестоки борби (14 и 15-ти ноември) се принудени да отстапат на запад кон Ниш. Српската армија не е во можност повеќе да се бори, а Србија се соочува со воен погром. Тогаш во нејзина помош се вмешува Австро-Унгарија. По наредба на нејзината влада на 16 ноември австро-унгарскиот амбасадор во Белград, грофот Р. Кевенхјулер-Меч, пристигнува во седиштето на бугарската армија и инсистира категорично да се прекине нејзината понатамошна офанзива, под закана со интервенција на австро-унгарските војници во конфликтот. Покрај тоа, тој се заканува на кнез Александар I Батенберг дека со доаѓањето на австро-унгарската армија во Србија би се дал повод на Русија да ја окупира Бугарија и да го симнат од престолот. Оваа дипломатска уловка дава резултат и кнезот наредува да се прекине офанзивата на бугарската армија во Србија. Преговорите за примирје со Србија завршуваат на 7 декември. Неговите одредби се направени во Виена од специјално задолжена европска комисија, вклучувајќи ги воените аташеа на големите сили. Во последните преговори за изготвување на мировниот договор учествува и претставник на Отоманската империја, која според Берлинскиот договор 1878 година се смета за одговорен за Кнежеството Бугарија. Мировниот договор меѓу Бугарија и Србија бил потпишан на 19 февруари 1886 година (Букурешки мировен договор 1886 година). Победата на Бугарија во војната со Србија одигра важна улога за зајакнување на меѓународното и положба и за признавањето на актот на обединување.
10 октомври На денешен ден:
1934 година Умира Владо Черноземски (Величко Димитров Керин). Тој е роден во 1897 година во семејството на Димитар Керин и Риса Балтаджиева од чепинското село Каменица, денес кварт на Велинград. Завршува третокласно образование во родната Каменица. Владо Черноземски станува член на ВМРО во 1922 година во Ќустендил и учествува во четата на војводата Иван Брло. Истакнат деец на македонското ослободително дело. Како еден од најпознатите подготвени кадри на организацијата, ръководстото на ВМРО на чело со Иван Михајлов му доделува голем број задачи, меѓу кои и убиството на народниот претставник од БКП Димо Хаџидимов. На 9 октомври 1934 година во Марсеј го застрелува кралот на Југославија, Александар Караѓорѓевиќ, и францускиот министер за надворешни работи Луј Барту. Черноземски е сосечен тешко со сабjи од полицијата, умира 20 часа по нападот. Погребан е на непозната локација, а на погребот присуствувале само двајца детективи и гробари.1934 година Умира Владо Черноземски (Величко Димитров Керин). Тој е роден во 1897 година во семејството на Димитар Керин и Риса Балтаджиева од чепинското село Каменица, денес кварт на Велинград. Завршува третокласно образование во родната Каменица. Владо Черноземски станува член на ВМРО во 1922 година во Ќустендил и учествува во четата на војводата Иван Брло. Истакнат деец на македонското ослободително дело. Како еден од најпознатите подготвени кадри на организацијата, ръководстото на ВМРО на чело со Иван Михајлов му доделува голем број задачи, меѓу кои и убиството на народниот претставник од БКП Димо Хаџидимов. На 9 октомври 1934 година во Марсеј го застрелува кралот на Југославија, Александар Караѓорѓевиќ, и францускиот министер за надворешни работи Луј Барту. Черноземски е сосечен тешко со сабjи од полицијата, умира 20 часа по нападот. Погребан е на непозната локација, а на погребот присуствувале само двајца детективи и гробари.
17 юни
На денешен ден:
1929 година загинува Јосиф Киров Танаров, познат како Јосето или Јосиф Херојот, бугарски револуционер, деец на Внатрешната македонска револуционерна организација.
Јосиф Киров е роден во Кукушко село Врагитурци (денес Сотируда, Грција) во бугарско семејство со револуционерни традиции – татко му и чичко му се блиски соработници на Гоце Делчев. Откако поголемиот дел од Македонија повторно останува под странска окупација по завршувањето на Првата светска војна Јосиф Киров поминува во илегала во 1922 година и станува војвода на чета во Струмичко. Води чета од 18 комити.
На 17 јуни 1929 година четата на Јосиф Киров е отворена од српска жандармерија кај Висока чука над Дојранското Езеро. Деветмината опсада четници наоѓаат неколку часа отпор, по што пробиваат блокадата. Загинуваат Јосиф Киров заедно со двајца четници. Српската жандармерија дава 13 убиени, на чело со началникот капитен Желкович.
На денешен ден:
1903 година
Во борба со Турците, во близина на селото Неманци, Кукушко, загинува четник на војводата Крсто Асенов – Милан Делчев, брат на Гоце Делчев.