29 ДЕКЕМВРИ На денешен ден:
1920 година умира Марко Костов Цепенков -бугарски писател, фолклорист. Роден е во 1829 година во Прилеп. Некое време го изучува грчкиот јазик во Струга при Н. Хаджов. Учествува во борбата против грчкото духовништво. Решавачка улога во животот на Цепенков одиграла средбата со Д. Миладинов (1856-1857 година). Под негово влијание собира фолклорни материјали. Во 1888 дознава дека Министерството за народното просветителство во Софија почнува да го издава „Сборник за народни умотворения, наука и книжевност“, се поврзува со проф. Ив. Д. Шишманов, на кого му ги доставува материјалите си. Шишманов го советува да се врати во Прилеп и да ја прошири збирката со описи на обичаи, занаети, преданија, тајни говор и др. Цепенков повторно доаѓа во Софија. До 1900 година го обнародува „Сборник за народни умотворения, наука и книжевност“ 269 приказни и преданија, 85 песни, 389 верувања и прокоби, над 200 соништа со нивно толкување , 46 баења, 12 басни, 8 обичаи и обреди, 3 727 изреки и поговорки, 100 гатанки, 20 скоропоговорки и 67 детски игри. Автор е на поеми и песни, на драмата „Црне војвода“. За историјата на бугарската литература особено важна е неговата биографија, напишана во 1896 година по порачка на Ив. Шишманов.
28 ДЕКЕМВРИ На денешен ден:
1878 година е роден Стефан Илиев Кондаков, бугарски револуционер, деец на Внатрешната македонско-одринска револуционерна организација.
Стефан Кондаков е роден на 28 декември 1878 година во Битола, тогаш во Отоманската империја. По професија е наставник, а подоцна се приклучува на ВМОРО и станува четник при Даме Груев. Во Илинденското востание влегува со чета во Македонија од Бугарија и дејствува во Битолско. Турските власти го апсат и осудуваат на смрт, но е помилуван и заточен во Дијарбекир. Добива амнестија по Младотурската револуција, а во Балканската војна е доброволец во 3 Солунска дружина на Македонско-одринското ополчение. Умира на 5 март 1937 година во Хасково
25 ДЕКЕМВРИ На денешен ден:
1874 година роден е Иван Петров Минчев, бугарски учител и револуционер, деец на Внатрешната македонско-одринска револуционерна организација.
Минчев е роден на 25 декември 1874 година во Ваташа, Тиквешко, во Османлиската империја, денес Република Македонија. Во 1895 година дипломирал на бугарската гимназија во Солун и уште како ученик станува член на ВМОРО. Го спроведува Даме Груев во Кавадарци во 1894 година и му помага во формирањето на револуционерната организација во градот. Во периодот 1895 – 1903 година Минчев е учител во Кавадарци и е член на Тиквешкиот околиски комитет на ВМОРО. Бега во Софија откако е подгонен од турските власти. Потоа работи во Бугарската егзархија во Царигард. За време на Првата светска војна служи во Воено-санитарна единица.
Иван Минчев умира на 24 ноември 1960 година во Софија
24 ДЕКЕМВРИ на денешен ден
1861 година роден е Иван Хаџи Николов, наречен Хаџијата, бугарски револуционер, учител, книжар и еден од основачите на Внатрешната македонско-одринска револуционерна организација.
Роден е на 24 декември 1861 година во јужномакедонскиот град Кукуш, тогаш во границите на Отоманската империја, денес Килкис, Грција. Завршува бугарското класно училиште во Кукуш, а потоа учи во Пловдив, а во 1888 година – трговска академија во градот Линц, Австро-Унгарија.
Во периодот 1879-1892 година е учител прво во Костенец, а потоа, на покана на Кузман Шапкарев во Воден, Кукуш, Лерин и Солун. Од 1888 до 1892 година предава аритметика и сметководство во Солунската гимназија „Св. св. Кирил и Методиј „. Во почетокот на 90-тите години учествува во Младата македонска книжевна дружина. Во јули 1892 година се среќава со Коста Шахов и Гоце Делчев во Софија и ги привлекува кон идејата за основање на револуционерна организација.
На 11 септември 1893 отвора книжарница во Солун, во која првично продава на консигнација учебници издадени од Христо Г. Данов и Драган Манчов. Книжарница му издава различни учебници, уметничка литература, календарчиња и други, печатени главно во Бугарија, но и Солун, во печатницата на Ираклидис – грчка, но и со бугарско одделение. Ги издава „Толкување на неделните ипразничните евангелија“ (1896) во превод на Григор Алексиев и „Семејството“ од Пол Жане.
Во октомври 1893 година Хаџи Николов се наредува меѓу шестмината основачи, кои го поставуваат почетокот на Внатрешната македонско-одринска револуционерна организација во Солун. Тој е член на првиот централен комитет на организацијата и учесник во Солунскиот конгрес на ВМОРО од 1896 година.
Во јануари 1901 година при откритијата на Солунската афера, Хаџи Николов е единствениот член на Централниот комитет, кој успева првично да избегне апсење и успева да конституира нов ЦК, во кој влегуваат Иван Гарванов, Димитар Мирчев, Спас Мартинов и Јосиф Кондов (кој подоцна се откажува). Хаџи Николов е уапсен на 5 март и следниот ден во полициската станица прави обид да се самоубие со сечење на вените, но е спасен. Осуден е на 101 години затвор и испратен на заточение во Бодрум кале, Мала Азија.
По амнестијата во август 1902 се населил во Софија. Се занимава со книжарство и издаваштво. Во 1906 година открива „Интернационална книжарница и Представителска куќа Софија – Солун“ за учебници и книги на бугарски и странски јазици. Испорачува книги на Народната библиотека.
За време на Балканските војни Иван Хаџи Николов е доброволец во Македонско-одринското ополчение и служи како курир во нестроевата чета од Шеста охридска дружина. Во 1923 година е избран за благајник во Националниот комитет на Сојузот на македонските емигрантски организации при обединувањето на МФРО со неутралните братства.
Иван Хаџи Николов, мачен од стомачна болест, се самоубива во Софија на 9 јули 1934 година.
Негови публикации се поставени во Албум-алманах „Македонија“ на Илинденската организација со прекар Основач. Спомените на Иван Хаџи Николов се објавени во 1935-1937 од Христо Шалдев во списанието „Илустрација Илинден“. Во нив на многу места го одредува локалното население, зборуваниот од нив јазик и револуционерната организација како бугарски. За себе вели:
„Бев на околу 10 годишна возраст, кога за прв пат почнав да ја изучувам бугарската историја од учебникот на Д. В. Манчов. При изучувањето на таа историја си реков: „Значи ние сме имале царство и Турците ни го зеле.“ Од истата приказна разбрав дека и Тесалија некогаш била населена со Бугари, кои Грците ги погрчиле. И тогаш повторно си реков: „Значи и Грците се наши непријатели. Тогаш зошто нашите татковци не востанат да си го земат царството од Турците и да си ја повратат погрчената Тесалија? Среде бугарските земји се протега Стара Планина, каде што можат да се соберат сите востанати Бугари и оттаму да тргнат кон Цариград, Солун и Тесалија. „Од Битиеписанието пак научив дека Мојсеј кога видел дека еден Египќанец тепа еден израелец, избегал израелецот и го убил Египќанецот. И тогаш си реков: „Ако видите некој инородец или иноверец да тепа Бугарин, последниот ќе го заштитам, а првиот ќе го натепам.“ И навистина се случи да го применам наскоро. Еден пат гледам две турчиња во нашето маало да тепаат едно бугарче. Оттогаш овие турчиња не ги закачаа бугарчињата во маалото ни.