Бугарски Фактор преку анализа на случајот со предавањето на Дејан Давидовски-Дешо, баран со меѓународна потерница во врска со насилството во Собранието на Република Македонија на 27 април 2017 година отвора серија прашања за влијанието на Кремљ во Бугарија, последиците од тоа влијание по евроатлантскиот пат на Македонија итн. Нивниот текст ви го пренесуваме во целост.
Пред неколку дена се дозна дека лицето Дејан Давидовски-Дешо, баран со меѓународна потерница во врска со упадот на демонстранти во парламентот на Република Северна Македонија на 27 април 2017 година, им се предал на македонските власти на граничниот премин Деве Баир при влегување во РС Македонија во Бугарија. Вака гласи соопштението на Министерството за внатрешни работи на РС Македонија, цитирано од МИА.
Медиумите од нашиот западен сосед прецизираат и дека скопјанецот Дејан Давидовски-Дешо се појавил на граничниот премин „Деве Баир“ на 25 август во 10 часот и 30 минути по 7 години криење .
При редовната пасошка контрола било констатирано дека Дешо е регистриран на стоп-списокот со мерка „лишување од слобода“ за сторено кривично дело од чл. 313 од Кривичниот законик на Северна Македонија, за што Основниот кривичен суд Скопје на 18 декември 2017 година определил мерка притвор – лишување од слобода, објаснуваат од Министерството за внатрешни работи на РС Македонија.
По упадот во парламентот на 27 април 2017 година, Дејан Давидовски побегнува во Шведска. Тој е заджан од шведските власти пред пет години , но потоа ослободен од шведскиот Врховен суд, кој го одби барањето на Северна Македонија за негово екстрадирање со образложение дека станува збор за бунт, а не за сомневање за терористичко загрозување на уставниот поредок и безбедноста во земјата.
Враќањето на Давидовски во земјата се поклопува со смената на владата предводена од ВМРО-ДПМНЕ и особено откако новиот директор на Управата за извршување санкции, Александар Пандов веќе потпишал за ослободувањето на осудените за погромот од 27 април, со објаснување дека сите тие имаат медицински документи за сериозни здравствени проблеми.
Кој ги „помилува“ осудените?
Александар Пандов е долгогодишен член на ВМРО-ДПМНЕ, а со партиско решение од 7 септември 2020 година е назначен за претседател на Патриотскиот институт на ВМРО-ДПМНЕ. Ова всушност претставува своевидна партиска надградба и институционализирање на патриотските здруженија формирани во време кога македонските специјални служби беа раководени од братучедот на тогашниот премиер Никола Груевски – Сашо Мијалков. Истите служби имаа активна улога и за „крвавиот четврток“ во скопското Собрание. Индикативен е и податокот дека унапредувањето на Пандов се поклопува со времето кога Дешо е баран за стореното кривично дело.
Активистот на ВМРО-ДПМНЕ е исклучително близок со Миленко Неделковски и со скандалозно прогласениот „бугарски конзул“ Орце Камчев, лице на црната листа на САД. Човекот на Груевски и Мицкоски е во топли односи и со рускиот олигарх Самсоненко – работел во негови фирми во Македонија.
Неочекуваното предавање на Дејан Давидовски-Дешо на властите во Северна Македонија отвора и многу прашања на кои бугарските институции мора да одговорат:
1. Како Дејан Давидовски-Дешо ја преминал бугарската граница кога се бара со меѓународна потерница?
2. Кога точно влегол во Бугарија, колку време престојувал во земјата и каде точно бил сместен?
3. Зошто лицето Дејан Давидовски-Дешо не било запрено на граница и дали на бугарските власти им изјавил дека ќе им се предаде на македонските власти?
4. Дали Дешо има бугарско државјанство и дали тоа некако го спасило од барањето за екстрадиција ?
5. Ако, сепак, бараниот криминалец имал бугарски пасош, не ни преостанува ништо друго освен да прашаме – кој и кога му ги издал личните документи и врз основа на што познат антибугарин добил европски пасош од земја против која тој и неговата партија во Северна Македонија активно работат?
Од овој поединечен случај произлегуваат многу прашања и барања за конкретни дејствија од бугарските институции и евроатлантски ориентираните партии:
1. Дали заборавија на аналитичкиот извештај на Управата за безбедност и контраразузнавање (УБК) на Македонија од 2018 година, во кој се тврди дека: „Центарот на руското воено разузнавање, познат по кратенката ГРУ (Главна управа за разузнавање), во Софија ја координира активноста на четворица руски агенти во Македонија. Тие се дел од руската разузнавачка мрежа во Македонија заедно со агенти на Руската служба за надворешни работи (СВР), координирани од центар во Белград и на руската државна агенција. „Россотрудничество“. Какви мерки презеле за да ги неутрализираат?
2. Дали бугарската надворешна политика кон Република Македонија е жртва на руски хибридни акции насочени кон враќање на политичките сили од „крвавиот четврток“ на власт. Што конкретно за бугарскиот национален интерес беше постигнато со оваа надворешна политика, поткрепена со рамковни позиции, објаснителни меморандуми и ВЕТО? Дали враќањето на власт на силите на „крвавиот четврток“ ликот на ВМРО-ДПМНЕ е бугарски национален интерес? Тие од самиот почеток се изјаснија против Договорот за добрососедство и формулацијата содржана во него „заедничката историја што ги поврзува двете земји и народи“, но и против вклучувањето на македонските Бугари во уставот, против почетокот на преговорите на РС Македонија со ЕУ и индиректно со тоа заканата за вклучување на земјата како идна жртва во преговорите Белград-Приштина?
3. Документи на македонската тајна служба ја откриваат улогата на Горан Живаљевиќ, агент на БИА, во „крвавиот четврток“, што доведе до протерување на вработените во српската амбасада во Скопје за време на владеењето на Зоран Заев. Како се оценува фактот што Иван Стоилковиќ, политичар со кој, според македонските тајни служби, Горан Живаљевиќ имал редовни контакти и преку кој ги спроведувал српските национални интереси, моментално е вицепремиер во владата на Мицкоски? Повеќе од видливо е дека Москва и Белград своите интереси во Република Македонија ги остваруваат преку ВМРО-ДПМНЕ. Тогаш кои се политичките сили во РС Македонија на кои Софија може и треба да стапне во дадениот евроатлантски контекст.
4. Дали некои од патриотските здруженија, формирани во времето кога македонските служби ги предводеше братучедот на тогашниот премиер Никола Груевски – Сашо Мијалков, кои имаа активна улога во „крвавиот четврток“, со текот на времето се трансформираа во „ Бугарски културни клубови“, на кои од своја страна стапна претседателот Румен Радев? И ако е тоа така, дали ги финансирал „бугарскиот конзул“ Орце Камчев, како што тврдеше еден македонски медиум?
Приказната со Дешо покренува многу важни прашања за Бугарија и Северна Македонија, но пред се за тајните зависности на длабоката држава и врските со режимот во Кремљ.
Може да jа лаjкнете ФБ страницата на ТАТКОВИНА тука
