Најнапред благодарност до европратеникот Ројтен за синтагмата од насловот (Евро-Македонија), која двапати спонтано ја употреби во интервју на „Утрински брифинг“. Ја позајмувам тука зашто најсуштествено го изразува карактерот на врската меѓу Македонија и Европа; посоодветно отколку кога го велиме „европска Македонија“. Двете именки во синтагмата прават – унија! Се поврзуваат во заедничка судбина!
На таа идеална унија почна практично да се работи особено со Пржинските договори и ќе продолжи да се работи трајно, бидејќи тоа е услов sine qua non, освен за Македонија и за битието на самата ЕУ. Пржинските договори веднаш упатија кон главното – владеењето на правото, како фундаментална вредност на ЕУ, кое го противставија на режимот како негација на правото. Таа противставеност интуитивно ја доловија студентските протести, со оставање пред владата копија од Уставот, укажувајќи симболично на превратот што го извршила партијата со име ВМ Револуционерна организација – Демократска Партија МНЕ. Од тогаш до сега Македонија е „бојно поле“ на кое се судираат потенцијалите на европска и на анти-европска тенденција. Во игра се историското наследство, инфраструктурата, правосудството, образованието, културата, моралот, вредносниот систем, условите за социјалната промоција, медиумите, се`. Соодносите меѓу сите тие нешта ја даваат состојба на „фронтот“ и темпото на одот од идејата кон праксата.
Релативно лесно се договори патот на правдата. „Бомбите“ на Заев и „Шарената револуција“ поставија високи морални и политички стандарди; СЈО го обвини раководството на револуционерната организација како „злосторничко здружение“. Но вкупниот капацитет на општеството не обезбеди сигурно чекорење по тој пат.
Целиот текст на Димитар Димитров за Слободен печат можете да го прочитате ТУКА.
